Con máis de 60.000 m2, o Parque de Brandía emprázase de forma irregular e alongada seguindo a dirección da beira do río Sar, cunha punta que avanza polo oeste cara o meandro do río. Presenta unha topografía en ladeira que descende dende a estrada de Noia até o val do río Sar. Esta forte pendente determina os problemas de hidromorfía e descobre abondosos afloramentos rochosos nos terreos ocupados polo parque, polo que algúns noiros da marxe fluvial tiveron que ser estabilizados con muros de pedra.

O tratamento topográfico do terreo resólvese cun percorrido de sendeiros a media aba, enlazados uns con outros e formalizados en terras compactadas. Estas terrazas sostéñense por muros de contención formados por lenzos curvos de formigón alternados con outros reconstruídos de cachotaría de granito.

Os diferentes espazos divididos polos percorridos e terrazas, nos que aflora a topografía orixinal, conforman un xogo de niveis, ramplas e noiros tapizados de herba, sobre os que medran unha gran variedade de árbores autóctonas e exóticas: magnolios, carballos, cedros ou sequoias.